“อยากจูบ ขอจูบหน่อย” ดวงตาคมสวยที่จ้องมองอย่างตรงไปตรงมาทำให้ซองยอลต้องส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะขยับตัวขึ้นมาแล้วประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากของมยองซู คนที่ได้ในสิ่งที่ต้องการลอบยิ้มกริ่ม จากนั้นก็บดเบียดริมฝีปากเข้ากับอีกคนอย่างไม่รั้งรอ
ซองยอลถูกพลิกตัวลงมานอนด้านใต้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีมยองซูก็กำลังซุกไซร้ซอกคอของเขาเสียงแล้ว
“ตอนนี้บ่ายสองนะ” ซองยอลพูดเสียงนิ่ง
“สว่างไปเหรอ” มยองซูเงยหน้าขึ้นมาถาม พลางส่งยิ้มน่ารักมาให้ “งั้นผมพาเข้าห้องก็ได้ครับ ไปเถอะ”
ข้อมือเล็กถูกคว้าไว้ก่อนจะที่มยองซูจะเป็นคนดึงร่างบอบบางของซองยอลให้เดินตาม ประตูห้องนอนถูกเปิดและปิดลงแทบจะในทันที และทันทีที่ประตูปิดลงซองยอลก็ถูกบดจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว คนหน้าหวานครางอื้ออึงอยู่ในลำคอ พลางยกแขนเล็กขึ้นคล้องคอของคนตรงหน้า ก่อนจะสอดปลายนิ้วเข้าไปในกลุ่มผมของมยองซูด้วยความวาบหวาม
“อื้อ!” ซองยอลร้องออกมาเมื่อแผ่นหลังแนบลงไปกับที่นอนนุ่ม และเขาก็ถูกทาบทับด้วยร่างกายแข็งแกร่งของมยองซู “มันใช่เวลาหรือไง!” ซองยอลบ่นขึ้นทันทีที่อีกฝ่ายละริมฝีปากออกไป
“ถ้าเป็นซองยอลผมก็กินได้ตลอดเวลาแหละ” มยองซูที่กำลังง่วนอยู่กับการถอดเสื้อผ้าของซองยอลตอบกลับมาเช่นนั้น หลังจากนั้นเพียงชั่วอึดใจซองยอลก็รู้สึกว่าร่างกายของตนกำลังเปลือยเปล่า ริมฝีปากอิ่มอ้าออกเพื่อหอบหายใจเมื่อมยองซูกดริมฝีปากลงบนโคนขาด้านใน และขบเม้มเบาๆ ก่อนจะไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ซองยอลก็ทำได้เพียงบิดกายรับสัมผัสของอีกฝ่ายเท่านั้น
“อ๊ะ!” เสียงหวานร้องขึ้นดังด้วยความตกใจ เมื่อคนด้านบนสอดกายเข้ามาร่างของเขาโดนไม่เตรียมการอะไรก่อน
จะบอกว่าเจ็บก็ไม่ใช่ แต่จะบอกว่าไม่เจ็บก็ไม่ใช่อีก แต่เพราะว่ามีอะไรด้วยกันค่อยข้างบ่อย ในบางครั้งมยองซูจึงไม่เคยทนที่จะเบิกทางให้เขาก่อน บางครั้งซองยอลก็อยากจะบอกอีกคนว่าอดทนให้เขาพร้อมก่อนก็ได้
โอเค อีซองยอลจะพูดตรงๆให้ชัดเจนนะ
“คิมมยองซูคนบ้า! ยัดเข้ามาแบบนี้มันเจ็บนะ!”
“ขอโทษครับ แต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ” มยองซูกระซิบเสียงพร่า ก่อนจะกดจูบลงบนกกหูของเขา พร้อมๆกับขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ
ซองยอลหอบครางเสียงสั่น มือเรียวสวยยกขึ้นไปโอบกอดมยองซูเอาไว้แน่น ขาเรียวอ้าออกให้กว้างข้นเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ก่อนที่เสียงหวานจะถูกดูดกลืนไปเมื่อคนเอาแต่ใจประกบริมฝีปากลงมา
ดูดดึงอย่างดึงดัด ขบเม้มเพื่อบอกกล่าวถึงความรู้สึก กอบโกยความหอมหวานอย่างไม่รู้จักพอ คงจะเป็นคำนิยามรสจูบของมยองซูที่ตรงที่สุด
มยองซูยังคงขยับกายเข้าออกไปหยุด ซึ่งซองยอลก็พยายามยกสะโพกขึ้นเพื่อรองรับอีกคน ริมฝีปากอิ่มแนบเข้ากำลำคอของมยองซู ก่อนจะขบเม้มเล็กน้อยให้เกิดรอยด้วยความเผลอตัว
“หืม?” มยองซูส่งเสียงอย่างแปลกใจ “ทำไมวันนี้ทำรอยให้ผมล่ะ”
“ม..อ๊ะ…ไม่รู้…” ซองยอลตอบกลับอย่างยากลำบาก ยิ่งรู้สึกว่าปลายทางใกล้จะมาถึง บทเพลงรักของมยองซูก็เริ่มจะรุนแรงมากยิ่งขึ้น ก่อนที่ซองยอลจะรู้สึกว่าทุกวิ่งทุกอย่างมันขาวโพลน
มยองซูถอนกายออกก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดร่างบอบบางของซองยอล จุมพิตเบาที่หน้าผากมนอย่างรักใคร่
“มีใครเขามีเซ็กซ์กันตอนนี้บ้างนะ” ซองยอลเปรยขึ้นมา เรียกเสียงหัวเราะจากมยองซูได้เป็นอย่างดี
“ไม่ใช่เซ็กซ์ซะหน่อย” มยองซูว่า “ถ้าการทำกับคนอื่นเรียกเซ็กซ์ได้ แต่กับซองยอลนี่ไม่ได้จริงๆ”
“กับคนอื่นเหรอ?” ซองยอลกัดหันกรอด พลางจ้องหน้าอีกคนอย่างคาดโทษ
“แค่ยกตัวอย่างน่า เลิกมีคนอื่นไปตั้งแต่มีเมียแล้วครับ”
“เฮอะ” ซองยอลส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ “กับคนอื่นเรียกเซ็กซ์แล้วกับฉันนี่เรียกอะไร ตอบให้มันดีๆนะคิมมยองซู”
“กับซองยอลน่ะ ต้องเรียกเมคเลิฟ” ว่าพลางกอดรัดคนตัวบางให้แน่นขึ้นอีกนิด ก่อนที่ประโยคถัดมาจะทำให้ซองยอลหน้าแดงก่ำ“เพราะที่ทำลงไปมันเป็นเพราะผมรักซองยอลไง”
คิมมยองซูคนบ้า
END.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น