“อ้ะ!” ส่งเสียงพลางยื่นจานคุกกี้ที่จัดเรียงอย่างสวยงาม ธงอันเล็กที่ปักอยู่บนคุกกี้แต่ละชิ้นเรียกรอยยิ้มมุมปากจากมยองซูได้เป็นอย่างดี มือหนาถูกยื่นออกไปรับจานคุกกี้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างเขาใช้ดึงแขนเรียวบางของซองยอลจนอีกฝ่ายทรุดตัวลงมานั่งบนตักของเขา ก่อนจะวางคางบนไหล่มนอย่างถือวิสาสะ
คนตัวบางไม่ได้บ่นอะไร เพราะซองยอลพิงตัวมาที่หน้าอกของเขา ก่อนจะหยิบคุกกี้ที่อยู่ในมืออีกข้างของเขามาทาน และจ้องมองโทรทัศน์ที่วางอยู่เบื้องหน้า
ฟันขาวที่ขบกัดลงบนคุกกี้ ริมฝีปากสีแดงสดที่แนบไปกับขนมชิ้นนั้น ปลายลิ้นที่แลบออกมาน้อยๆเพราะเนื้อแป้งที่ติดอยู่บนริมฝีปาก แก้มขาวที่ขยับไปมาเพราะเจ้าตัวกำลังเคี้ยวขนม ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาของมยองซูทั้งสิ้น
กลิ่นหอมหวานอันเป็นเอกลักษณ์ของซองยอลลอยออกมาปะทะจมูกของมยองซูเป็นระยะ เมื่อคนบนตักขยับตัว กลิ่นหอมของซองยอลที่ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมและนำยามปรับผ้านุ่ม เจือไปกับกลิ่นคุกกี้…
…มันทำให้คิมมยองซูอดไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงบนซอกคอหอมกรุ่น
ริมฝีปากร้อนลากไล้ไปตามแนวลาดไหล่ที่โผล่พ้นเสื้อไหมพรมตัวโปรดของซองยอล มือข้างที่ใช้รั้งซองยอลให้ลงมานั่งกองอยู่บนตักของตนค่อยๆลูบไล้ผิวกายที่เขารู้ดีว่ามันเนียนนุ่มแค่ไหนผ่านเสื้อไหมพรมตัวบาง อีกข้างก็วางจานคุกกี้ลงบนพื้นข้างกาย
“มยองซู…” ซองยอลทอดเสียงยาว
“หืม?” อีกฝ่ายส่งเสียงตอบรับในลำคอ ในขณะที่ริมฝีปากร้อนและมือที่ซุกซนยังคงเคลื่อนไหวไปตามร่างกายของซองยอลต่อไป รู้ตัวอีกทีคนตัวบางก็ก็นอนราบไปกับพื้นราบตรงหน้าโทรทัศน์เสียแล้ว
“มยองซู…” ซองยอลส่งเสียงเรียก เมื่อได้ยินอีกคนครางในลำคอเป็นการบอกว่ากำลังฟังอยู่ คนหน้าหวานก็รีบพูดต่อทันที “ไม่กินคุกกี้เหรอ”
“กำลังจะกินนี่ไงครับ” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นใกล้ๆใบหู และลมหายใจร้อนผ่าวที่รดข้างแก้มทำให้ซองยอลรู้สึกว่าหน้าของเขากำลังร้อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น ก่อนจะต้องหลุดเสียงหวีดร้องออกมาเมื่อมยองซูยกเขาขึ้นจากพื้นด้วยการอุ้ม ซองยอลรีบเอาเขาเกี่ยวไว้กับเอวสอบของอีกฝ่าย พร้อมๆกับวางแขนลงบนบ่าของมยองซู
“ให้กินคุกกี้ ไม่ใช่ฉัน” ซองยอลท้วงทันทีที่อีกฝ่ายวางเขาลงบนที่นอนนุ่ม
“ผมไม่ชอบของหวานเท่าไหร่ซองยอลก็รู้..” มยองซูว่าพลางกดจูบลงบนหน้าผากของเขา ซองยอลได้แต่หลับตาพริ้มให้กับสัมผัสนั้น ริมฝีปากร้อนไล่ลงมาจากหน้าผากสู่เปลือกตา ปลายจมูก แก้ม ก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปาก “เพราะฉะนั้นขอกินคนทำแล้วกันนะครับ”
ซองยอลรู้สึกราวกับว่าสติของตนเองกำลังล่องลอยไปเมื่อมยองซูบดเบียดริมฝีปาดลงมา ความดึงดันของอีกฝ่ายทำให้ซองยอลต้องยอมเผยอริมฝีปากรับปลายลิ้นอุ่นของอีกคนที่ละเมียดละไมกอบโกยลมหายใจจากเขาไป ฝ่ามือร้อนผ่าวที่ลูบไล้ผิวกายทำให้ซองยอลต้องบิดกายตามที่มือนั้นลากผ่าน
ชายเสื้อไหมพรมถูกเลิกขึ้นสูงจนเห็นหน้าท้องขาวเนียน มยองซูไม่รอช้าที่จะประทับริมฝีปาก ขบกัดเล็กน้อยให้เป็นรอยที่แสดงความเป็นเจ้าของประปราย มือหนารั้งเสื้อไหมพรมขึ้นสูง ก่อนจะถอดมันออกจากร่างกายของอีกคน ซึ่งซองยอลก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี
สะโพกสวยถูกยกขึ้นบดเบียดกับคนด้านบน เมื่อมยองซูทาบกายลงมา ริมฝีปากร้อนและจมูกที่ซุกซนของมยองซูยังคงง่วนอยู่กับซอกคอหอมกรุ่น ในขณะที่ซองยอลทำได้เพียงเชิดหน้าขึ้นรับสัมผัส มือเรียวสวยจิกลงบนบ่ากว้างที่ไม่รู้ว่าเสื้อยืดสีดำที่สวยใส่ในทีแรกหลุดออกไปจากกายแกร่งตั้งแต่เมื่อไร
ริมฝีปากสีสวยได้แต่อ้าออกเพื่อส่งเสียงครางหวานบ่งบอกถึงความพึงพอใจในสัมผัสหวามไหวของมยองซู ฝ่ามือซุกซนของมยองซูไล่ลงต่ำจนถึงกางเกงยีนส์เนื้อนิ่มสีขาวของซองยอล ที่เจ้าตัวดึงออกแทบจะในทันที พร้อมๆกับชั้นใน
กอบกุมแกนกายของอีกคนขึ้นมารูดรั้งเป็นการผ่อนคลายอารมณ์ มืออีกข้างที่ว่างก็นวดเฟ้นบั้นเอวของซองยอล ในขณะที่ดวงตาจับจ้องไปยังใบหน้าหวานที่ชื้นเหงื่อ ดวงตากลมโตที่ในยามปกติจะสดใสอยู่เสมอ แต่ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเย้ายวน แก้มขาวใสขึ้นสีเลือดฝาก ริมฝีปากอิ่มที่แดงขึ้นจากการบดจูบของเขากำลังอ้าคราง
ซองยอลน่าหลงใหล และมยองซูก็พร้อมที่จะตกลงไปในวังวนแห่งความลุ่มหลงนั้น
มยองซูละมือที่จับทั้งสะโพกและส่วนกลางของลำตัวอีกคนออก เพื่อเปลี่ยนจุดมุ่งหมายไปที่ช่องทางด้านหลังแทน นิ้วยาวสอดใส่เข้าไปในกายของซองยอล ทำให้คนที่นอนราบไปกับที่นอนนุ่มต้องมองค้อนเขาเพราะเจ้าตัวตกใจ
“ธงบนคุกกี้ ต้องการจะสื่ออะไรเหรอครับ” มยองซูถามในขณะที่ยังขยับมือทำหน้าที่ของมันต่อไป
“อื้อ…ม..มันน่ารัก ชะ…ใช่ไหมล่ะ” ซองยอลพูดติดขัดเพราะความกระสันซ่านที่เกิดขึ้นเป็นระยะ “ฉ..ฉันไปเจอมาจาก ระ..อ๊ะ…ร้านขายอุปกรณ์”
ซองยอลหยุดพูดไปเสียดื้อๆ ใบหน้าเนียนสวยเชิดขึ้นพร้อมๆกับปลายเท้าที่จิกลงไปบนผ้าปูที่นอน อยู่ๆมยองซูก็บุกรุกเข้ามาในร่างกายของเขา ความคับแน่นตรงส่วนนั้นทำให้ซองยอลรู้สึกว่าสติของตนเองกำลังจะลอยไปอีก
“อยากให้ผมกินไม่ต้องปักธงหรอกครับ” มยองซูกระซิบเสียงพร่า “แค่เข้ามาใกล้ๆผมก็พร้อมจะกินซองยอลทุกเมื่ออยู่แล้ว”
END.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น