ร่างบางของซองยอลนั่งแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะหันหน้าหนีมยองซูที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่มีอะไรติดกายสักชิ้น ก็ได้ อีซองยอลยอมรับก็ได้ว่าเห็นบ่อยแล้ว แต่มันก็อดจะเขินไม่ได้นี่
“ยังเขินอยู่อีกเหรอ” เสียงทุ้มกลั้วหัวเราะดังขึ้นทันทีที่มยองซูนั่งซ้อนหลังซองยอล ดวงหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงจัดหันไปมองค้อนคนตัวโตที่กำลังทำหน้าทะเล้นจนมยองซูต้องแย้มยิ้มกว้างออกมา “น่าจะชินได้แล้วนะครับ” พูดพลางแตะจูบเบาๆลงบนหัวไหล่มน ก่อนจะไล่ขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงซอกคอขาว และใบหูที่ขึ้นสีแดงเพราะความเขินอาย “ห่างมาหลายวันแล้วนะซองยอลอา…”
ซองยอลนั่งเงียบ ปล่อยให้ริมฝีปากและมือซุกซนสัมผัสร่างกายของเขาให้สมใจอีกคน
“ขอนะ…” น้ำเสียงทุ้มที่ติดจะออดอ้อนทำให้ซองยอลหลุดหัวเราะออกมา คนตัวเล็กหันกายไปประจันหน้ากับอีกคนอย่างทุลักทุเล ทาบทับริมฝีปากของอีกคน ก่อนจะผละออกมาแล้วเอียงคอยิ้มให้ “อาบน้ำให้เสร็จก่อนสิ”
“ใจดีจัง แต่ผมว่าไม่ต้องอาบแล้วครับ ไปตอนนี้เลย” ว่าแล้วก็ดึงซองยอลให้ลุกขึ้น ก่อนจะเปิดฝักบัวล้างตัวให้กับซองยอลและตนเองแบบลวกๆ ซองยอลที่อ้าปากเตรียมจะพูดแย้งกลับกลายเป็นต้องหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อยองซูช้อนตัวเขาไว้ในอ้อมแขน
“ทำอะไรเนี่ย!”
“ผมเป็นผู้ชายใจร้อนครับ อยากได้ตอนนี้เลย” พูดพลางวางร่างบอบบางของอีกคนลงบนที่นอนนุ่มอยากนิ่มนวล ก่อนจะทาบทับร่างกายของตนเองตามลงไป ปลายนิ้วไล้ไปตามโครงหน้าสวยอย่างแผ่วเบา “ผอมลงเยอะเลยนะ”
“งานหนักนี่นา”
“คืนนี้ก็งานหนักครับ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมยองซูอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าตัวจะบดจูบลงมา ซึ่งซองยอลก็ทำเพียงแค่ตอบสนองความต้องการของอีกคนอย่างเต็มใจ จนกระทั่งมยองซูผละออกไปซุกไซ้ซอกคอขาว ซองยอลจึงเริ่มพูดอีกครั้ง “แล้วแต่คุณสิ…”
คำพูดที่คล้ายกับคำอนุญาตกลายๆทำให้มยองซูแทบจะหมดความอดทน ทั่วทุกตารางนิ้วบนผิวเนียนถูกริมฝีปากและฝ่ามืออุ่นจนร้อนของเขาสัมผัส ซึ่งซองยอลเองก็ไม่น้อยหน้า ร่างนวลเนียนบิดกายรับสัมผัสเขาด้วยความเต็มใจ ใบหน้าหวานที่ขึ้นสีจัด ริมฝีปากเห่อแดงที่อ้าน้อยๆเพื่อหายใจ แต่นั่นกลับทำให้เขาอดใจไม่ไหวต้องคอยประทับริมฝีปากลงไปทุกที ดวงตากลมโตที่ในยามปกติก็หวานมากอยู่แล้วในตอนนี้กลับฉ่ำหวานอย่างยั่วยวน
“คุณเซ็กซี่ที่สุดเลยรู้ไหม…” กระซิบชิดใบหู พร้อมๆกับฝ่ามือร้อนที่นวดคลึงสะโพกมนตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะไล่ลงต่ำและสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลัง
“อ…อื้อ…ม..มยองซู” เสียงหอบครางหวานหูดังขึ้น ใบหน้าเนียนเหยเกไปเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ เพราะห่างหายไปนาน ร่างกายเลยปรับตัวไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นคนด้านบนก็ยังเล้าโลมต่อ จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม… ปลายนิ้วเรียวควานหาจุดไวสัมผัสก่อนจะกดย้ำลงไปจนได้ยินเสียงร้องครางเพราะรู้สึกดีของซองยอล
ซองยอลหายใจกระตุก ยามที่มยองซูดึงเรียวนิ้วออกจากร่างกายของเขา ดวงตากลมปรือขึ้นเพื่อมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังจับจ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว แขนเล็กเอื้อมกอดคนด้านบนพร้อมกับส่งเสียงร้องเมื่อร่างกายกำลังถูกรุกรานด้วยความแข็งขืนของอีกคน แตะจูบลงบนลำคอแกร่งของอีกคนอย่างออดอ้อน
บทเพลงรักถูกบรรเลงขึ้นอย่างเชื่องช้าทว่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน มยองซูกอดซองยอลเอาไว้อย่างทะนุถนอม ทุกการกระทำ ทุกสัมผัสล้วนเต็มไปด้วยความรัก ดวงตาคู่สวยจับจ้องใบหน้าที่ขึ้นสีของซองยอลอย่างหลงใหล เช่นเดียวกับซองยอลที่จับจ้องมยองซูไว้ไม่คลาดสายตา
ร่างกายเคลื่อนไหวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เสียงหอบหายใจคละเคล้าผสมไปกับเสียงคราง ร่างกายที่ชื้นไปด้วยเหงื่อเสียดสีกัน เสียงกระทบของผิวกาย วนเวียนไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จบ จนกระทั่งเสียงหวานของซองยอลเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนแรง “มยอง…ไม่ไหวแล้ว”
“ครับ” มยองซูตอบรับเพียงเท่านั้น ก่อนจะขยับกายที่ยังคั่งค้างอยู่ภายในตัวของซองยอลต่อ มือหนากอบกุมแกนกายของอีกคนไว้ในอุ้งมือพร้อมกับขยับไปในจังหวะเดียวกัน จนได้ปลดปล่อยออกมาทั้งคู่
แขนแกร่งรั้งร่างเล็กที่อ่อนปวกเปียกมาไว้ในอ้อมกอด พลางพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลาดไหล่ คล้ายจะกล่อมให้อีกคนที่ผล็อยหลับไปได้ฝันดี
please go back to http://my.dek-d.com/khanun-ys/writer/viewlongc.php?id=960637&chapter=4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น