“ผมจะอ่อนโยนนะ” ตอบกลับคำร้องขอนั้นด้วยจูบรสหวาน พร้อมกับฝ่ามือร้อนที่ลูบไล้เค้นคลึงผิวเนียนนุ่มด้วยความหลงใหล ริมฝีปากบางแระทับจูบและสร้างรอยในที่ที่มั่นใจว่าจะต้องมีคนเห็น
ปลายลิ้นร้อนจุดสัมผัสที่ยอดอก ทำให้ซองยอลต้องแอ่นกายรับสัมผัสอันแสนอ่อนโยนนั้น ริมฝีปากสีสวยอ้าออกเพื่อเปล่งเสียงครางหวานหูให้อีกคนได้ยิน ร่างกายบิดเร่าไปตามฝ่ามือร้อนและริมฝีปากของมยองซูที่ลากผ่าน
“อ๊ะ” ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจเมื่อมือใหญ่ของมยองซูกอบกุมแกนกายของเขาแล้วรูดรั้งขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ มยองซูจ้องมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีระเรื่ออย่างหลงใหล ดวงตากลมโตที่หวานเยิ้ม ริมฝีปากสีสดที่หอบหายใจ อีกทั้งแผ่นอกบางที่เต็มไปด้วยรอยรักจากเขา ผิวกายที่ชื้นไปด้วยเหงื่อทำให้ซองยอลดูยั่วยวนมากกว่าที่เป็น
“ไม่ต้องยั่วผมก็หลงจะแย่แล้วครับ” เขาก้มลงไปกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหูของคนที่นอนราบไปกับที่นอนนุ่ม ก่อนจะกดจูบลงที่กกหู
“ผ..ผม อ๊ะ ผมไป..ย…ยั่วคุณ อื้อ! ตอนไหน” ซองยอลพยาพยามพูดอย่างยากลำบาก ร่างโปร่งกระตุกเกร็งเป็นระยะก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเต็มมือของมยองซู
“ตลอดเวลาเลยครับ” มยองซูพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ พลางส่งปลายนิ้วเรียวที่ช่องทางด้านหลัง ซองยอลส่งเสียงร้องในลำคอพลางถดกายหนี แต่มีหรือที่มยองซูจะยอม
“ไม่ดื้อนะครับ เดี๋ยวผมไม่ให้ไปทำงานนะ” ซองยอลมองค้อน ก่อนจะต้องร้องออกมาด้วยความตกใจอีกครั้งเมื่อมยองซูสอดนิ้วเรียวเพิ่มเข้าไป
“ม..มยอง…มยองซู” เรียกชื่อร่างด้านบนด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะครางออกมาจนฟังไม่ได้ศัพท์เมื่ออีกฝ่ายเพิ่มเรียวนิ้วเข้าไป ขยับเข้าออกและควานหาจุดกระสันภายใน ทั้งยังกดย้ำซ้ำๆ จนเขาต้องร้องคลางออกมาด้วยความเสียวซ่าน
ร่างทั้งร่างกระตุกด้วยความโล่ง แต่เพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมา ซองยอลก็ต้องหายใจติดขัด ร่างทั้งร่างเกร็งแน่นเมื่ออีกคนค่อยๆบุกรุกเข้ามา
“ผ่อนคลายหน่อยคนดี ไม่อย่างนั้นเราจะเจ็บทั้งคู่นะครับ” กระซิบที่ข้างหูพร้อมกดจูบที่ขมับก่อนจะไล่ลงมาเรื่อยๆ และจุมพิตที่ริมฝีปากนั้น
“มันจ…เจ็บ..” ซองยอลพูดเสียงเครือ ดวงตากลมใสคลอไปด้วยน้ำตา
“ขอโทษครับ แต่ผมรักซองยอลนะ” พูดปลอมประโลมพร้อมกับโลมเล้าร่างกายของอีกคนไปด้วย ขนกระทั่งเขาสามารถยันกายเข้าไปได้จนสุด
มยองซูเคลื่อนไหวร่างกาย ขยับเข้าออกอย่างหนักหน่วง ทว่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ส่งผลให้ซองยอลหอบครางตัวสั่น ริมฝีปากอิ่มที่เจ่อแดงเพราะการถูกบดจูบซ้ำๆเผยอขึ้นเพื่อเปล่งเสียงครางหวานหู เสียงกระทบของผิวเนื้อดังเคล้าคลอไปกับเสียงหอบครางหวานของซองยอล และเสียงลมหายใจอันหนักหน่วงของมยองซู
จนกระทั่งบทเพลงรักเดินทางมาถึงปลายทาง มยองซูขยับกายถี่รัวและหนักหน่วงยิ่งขึ้น ในขณะที่ร่างของซองยอลกระตุกเกร็งและปลดปล่อยออกมาเปรอะเต็มหน้าท้องของตนเองและคนดานบน มยองซูขยับกายต่ออีกเพียงอึดใจก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปในกายของอีกคน คนตัวบางหอบหายใจ แผ่นอกขาวกระเพื่อมขึ้นลงตามอัตราการหายใจ
“อ๊ะ” เปล่งเสียงครางแผ่วเบาออกมายามที่มยองซูถอนกายออกไป ก่อนจะรั้งร่างโปร่งบางของซองยอลเข้าไปไว้ในอ้อมอก พลางกดจูบลงบนหน้าผากมน และกระซิบที่ข้างหู
“ซองยอลรู้ไหม ผมไม่เคยรู้จักพอในตัวซองยอลเลยนะ”
“บ้า!” มือเล็กตีที่อกแกร่งด้วยความขัดเขิน ดวงตากลมสวยปรือปรอยคล้ายจะปิดอยู่รอมร่อ แต่มือร้อนของอีกคนที่เริ่มลูบไล้เรือนกายของเขา ทำให้ซองยอลต้องห้ามปรามออกมาอีกครั้ง “พอแล้วมยองซู ผมเหนื่อย”
“ครับ ฝันดีนะครับที่รัก”
TALK: ขอโทษสำหรับความวุ่นวายค่า ฮืออออออออออ กลับไปอ่านต่ออีกนิดนึงนะ TT http://my.dek-d.com/khanun-ys/writer/viewlongc.php?id=960637&chapter=2
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น