“ขอบคุณนะมยองซู” คนน่ารักกระซิบเสียงแผ่ว “วันนี้ฉันมีความสุขมากเลยล่ะ”
“ฉันก็เหมือนกัน” มยองซูตอบกลับไปก่อนจะพลิกตัวมาหาซองยอล เขายิ้มให้ซองยอลบางๆ ก่อนที่มยองซูจะตัดสินใจแนบจูบลงไปบนกลีปากอิ่มนั้น เมื่อเห็นว่าซองยอลไม่ได้ต่อต้านสัมผัสของเขา มยองซูจึงดูดดึงริมฝีปากนั้นอย่างโหยหา
เขาอยากให้ซองยอลรับรู้ความในใจของเขาผ่านสัมผัสเหล่านี้
มยองซูต้อนจูบซองยอลอย่างใจเย็น คนหน้าหล่อค่อยๆประคองซองยอลให้เดินถอยหลังไปยังเตียงของเขาที่อยู่ไม่ไกล มือหนาทำหน้าที่ถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกพร้อมกับสัมผัสผิวกายเนียนนุ่มนั้นอย่างอ่อนโยน
เพราะบางทีมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของเขาทั้งคู่
มยองซูลากฝ่ามือสัมผัสไปทั่วเรือนกายของซองยอล ก่อนจะละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของซองยอล เขาเงยหน้าขึ้นมองซองยอลเล็กน้อย เมื่อสายตาสบประสานกัน มยองซูรู้สึกราวกับว่าเขาเห็นคำอนุญาตจากดวงตากลมโตคู่นั้น
และสติของมยองซูก็ถูกกระชากไป
ริมฝีปากร้อนแตะจูบลงบนผิวกายนวลเนียนของซองยอลอย่างหลงใหล ในขณะที่ซองยอลเองก็บิดกายรับสัมผัสของเขาอย่างเต็มที่เช่นเดียวกัน มยองซูฝากรอยที่แสดงออกถึงความเป็นเจ้าของเอาไว้บนเรือนร่างของซองยอลเพียงเล็กน้อย ริมฝีปากของชายหนุ่มสัมผัสไปทั่วร่างกายของคนที่เขารัก ไม่เว้นแม้แต่ที่ปลายเท้า
เขาอยากบอกให้ซองยอลรู้ว่าเขาจะจงรักภักดีกับซองยอลตลอดไป
มยองซูดูดดึงโคนขาด้านในของซองยอลจนขึ้นสีแดง จากนั้นคนหน้าหล่อจึงครอบริมฝีปากไปบนความปรารถนาของซองยอล เขารูดรั้งกลีบปากขึ้นพลางส่งเสียงในลำคอจนซองยอลต้องร้องครางออกมาด้วยความรัญจวน
มยองซูต้องการสัมผัสซองยอลให้มากที่สุด รับรู้ถึงซองยอลให้มากที่สุด
ความปรารถนาของซองยอลเดินทางมาถึงจุดจบ เมื่อร่างกายบอบบางนั้นกระตุกถี่ๆสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มโพรงปากของมยองซู ชายหนุ่มกลืนมันลงไปด้วยไม่คิดรังเกียจ ก่อนที่เขาจะวกกลับไปกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มน้ำของซองยอลอยากหลงใหล
ปลายนิ้วยาวสอดแทรกเข้าไปในร่างกายของซองยอลอย่างนุ่มนวล มยองซูรับรู้ได้ว่าซองยอลคงจะทรมานไม่น้อย เพราะเสียงร้องในลำคอของอีกคนรวมไปถึงการกระตุกของร่างกาย คนหน้าหล่อรุกล้ำร่างกายของคนหน้าหวานด้วยปลายนิ้วอย่างอ่อนโยน ก่อนจะถอดถอนนิ้วออกมาเมื่อเขารู้สึกว่าซองยอลคงพร้อมกับบทรักบทต่อไปแล้ว
“อ๊ะ!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของซองยอลดังขึ้นในทันทีที่มยองซูชำแรกตัวเองเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย
“ขอโทษนะซองยอล” ขอโทษสำหรับทุกอย่าง...
“ม-ไม่เป็นไร อ๊ะ”
“ฉัน...” รักนายนะ
“ม-มยองซู อ๊ะ”
“ซองยอล” มยองซูเอ่ยเรียกอีกฝ่ายในขณะที่ยังขยับสะโพกสวนเข้าออกในเรือนกายของอีกฝ่ายไม่ได้หยุด “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ”
“อ-อื้อ” ซองยอลหอบหายใจอย่างหนักหน่วงขณะที่ตอบเขากลับมา “ฉัน อ๊ะ! ฉ-ฉันก็ต้องข-ขอบคุณนาย”
ริมฝฝีปากอิ่มของซองยอลที่เผยอเพื่อหายใจทำให้มยองซูอดไม่ได้ที่จะฉกชิงลมหายใจจากอีกคน เขากดจูบซ้ำอยู่หลายครั้งในขณะเดียวกันก็กระแทกตัวเข้าไปในร่างกายของอีกคน จนกระทั่งปลายทางมาถึง
ซองยอลสลบไปด้วยความอ่อนล้า มยองซูจึงรั้งร่างของอีกคนมาไว้ในอ้อมกอด แล้วกระซิบบอกถึงความรู้สึกของตัวเองที่ข้างหูคนหน้าหวาน
“ฉันรักนายนะ”
เขาตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้ เมื่อตื่นมา ซองยอลกับมยองซูจะไม่ใช่เพียงแค่แฟนเก่า
อีซองยอลจะต้องกลับมาเป็นของคิมมยองซู...ตลอดไป...
TBC.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น